محتوا

• مراحل
• قسمت 1 از 4: تعیین اهداف واقع بینانه
• قسمت 2 از 4: نگرش ذهنی
• قسمت 3 از 4: مقابله با تعلل
• قسمت 4 از 4: رهایی از کمال گرایی

اگر زندگی شما در یک نقطه در حال لغزش است ، احتمالاً می دانید که زمان آن رسیده است که دیگر شک نکنید و دست به کار شوید. همچنین ممکن است متوجه شوید که حرکت به جلو در واقع آسانتر از آن چیزی است که به نظر می رسد. به هر حال ، اگر از کمال گرایی دست بردارید و هدف گذاری درست را بیاموزید ، می توانید زندگی خود را تغییر دهید.

مراحل

قسمت 1 از 4: تعیین اهداف واقع بینانه

1. 1 کوچک شروع کنید. کاری را که می توانید در حال حاضر انجام دهید انجام دهید. اگر می دانید که نمی توانید بیش از یک کیلومتر بدوید ، مشکل را به گونه ای حل کنید که برای خودتان مقرون به صرفه باشد. نیازی به قول دادن به خود نیست: "فردا دو کیلومتر را شروع می کنم." در عوض ، به خودتان قول دهید: "فردا یک کیلومتر می دووم و با هر روز جدید سعی می کنم کمی بیشتر از قبل بدوم."
2. 2 اهداف خود را مشخص کنید. اگر اهداف شما مبهم هستند ، احتمال رسیدن به اهداف کمتر است. برعکس ، اگر آنها دقیق تر و قابل اندازه گیری باشند ، دستیابی به آنها برای شما آسان تر خواهد بود. در این مورد ، روش پنج جزء به شما کمک می کند ، که شامل این واقعیت است که اهداف باید مشخص ، قابل اندازه گیری ، دست یافتنی ، نتیجه گرا و یک بازه زمانی مشخص باشند. همه این پنج مentsلفه شامل مفهوم "ویژگی" هستند.
   • به عنوان مثال ، یک هدف ممکن است این گونه به نظر برسد: "برای بهبود سلامتی خود روزانه 20 دقیقه دویدن را شروع کنید و به تدریج مسافت را در طول یک سال به 5 کیلومتر افزایش دهید."
   • اطمینان حاصل کنید که اهداف خود را به قطعات کوچکتر تقسیم کنید. اگر روز بعد نيم ماراتن را براي خود تعيين كنيد ، حتي اگر در زندگي خود هرگز دويده ايد ، موفق نخواهيد شد. برای اینکه بتوانید به هدفتان برسید باید کار کوچکی را شروع کنید. به عنوان مثال ، ابتدا به خود قول دهید که چندین بار در روز 5 دقیقه می دوید.
3. 3 اطمینان حاصل کنید که اهداف شما قابل اندازه گیری و دست یافتنی هستند. قابلیت سنجش و دستیابی از مهمترین ویژگیهای اهداف شما هستند. اندازه گیری به معنای انتخاب اهدافی است که می توانید برآورده شدن آنها را تأیید کنید. در مثالهای بالا ، هدف شروع دویدن 5 کیلومتر تا تاریخ معینی است که کاملاً قابل اندازه گیری است. در عین حال ، هدف برای دستیابی به هدف نباید خیلی بزرگ باشد. در غیر این صورت ، تمایلی به حرکت در جهت دستیابی به آن نخواهید داشت. به عنوان مثال ، اگر اعلام کنید که می خواهید یک ماراتن را تا هفته آینده شروع کنید ، این امر دست نیافتنی خواهد بود.
4. 4 بررسی کنید که اهداف نتیجه گرا هستند. به عبارت دیگر ، ماهیت هدف باید چیزی باشد که در پایان به دست می آورید ، نه اینکه چگونه به آن برسید. در مثال نشان داده شده ، هدف دویدن مسافت 5 کیلومتری است ، نه دویدن روزانه.
5. 5 یک چارچوب زمانی مشخص برای رسیدن به اهداف خود تعیین کنید. اگر برای خود هدفی تعیین کنید ، اما محدوده زمانی برای آن تعیین نکنید ، دیگر چنین تمایلی برای تحقق آن نخواهید داشت ، زیرا تا حدودی تار می شود. برای اینکه هدف قابل اندازه گیری باشد ، باید زمان مشخصی برای تکمیل داشته باشد.
   • در مثال بالا ، یک سال کامل طول می کشد تا هدف برای شروع دویدن 5 کیلومتر کامل شود.
6. 6 به سمت هدف حرکت کنید. پس از تعیین اهداف ، وقت آن است که سریع و با انرژی عمل کنید. حرکت به سمت نزدیکترین هدف کوچکی را که برای خود تعیین کرده اید شروع کنید.سعی کنید در صورت امکان روزانه به این کار بپردازید.
7. 7 برای رسیدن به اهداف میانی خود را ستایش کنید. هنگامی که کاری را انجام دادید ، به یاد داشته باشید که کمی از خود تعریف کنید. این بد نیست که به خود بگویید که کار خوبی انجام داده اید ، حتی اگر تا کنون تنها بخشی از هدف بزرگ خود را به پایان رسانده اید.
8. 8 از افزایش نرخ ها نترسید. به مرور زمان به اهداف خود خواهید رسید. به محض رسیدن ، می توانید سطح اصلی خود را بالا ببرید یا اهداف جدیدی برای خود تعیین کنید. به عنوان مثال ، اگر می خواهید روزانه 20 دقیقه دویدن را شروع کنید و مدتی است این کار را انجام می دهید ، ممکن است زمان شروع 25 دقیقه دویدن در روز فرا رسیده باشد.
9. 9 به خودتان پاداش دهید. همچنین ایده خوبی است که از سیستم پاداش برای رسیدن به اهداف خود استفاده کنید. پاداش می تواند هر چیزی باشد که از آن لذت می برید ، از کتاب گرفته تا قهوه خوب. فرض کنید می خواهید هر روز 20 دقیقه دویدن را شروع کنید. به محض انجام وظیفه ، برای خود پاداش تعیین کنید.

قسمت 2 از 4: نگرش ذهنی

1. 1 خود را در برابر بی تحرکی قرار دهید. اقداماتی که باید انجام دهید می تواند برای شما ترسناک باشد ، زیرا این برای شما چیز جدیدی است و شما باید از منطقه راحتی خود خارج شوید. به همین دلیل ، ممکن است احساس کنید که بهتر و آسان تر است که چیزها را همانطور که هستند بگذارید. با این حال ، شما باید فکر کنید که اگر اقدامی نکنید ، چه اتفاقی می افتد. به عبارت دیگر ، اگر چیزها را همانطور که هستند بگذارید ، با چه پیامدهای منفی روبرو خواهید شد؟ به عنوان مثال ، شما همچنان در یک مکان می لغزید ، اگرچه این به هیچ وجه مناسب شما نیست.
   • یک تکه کاغذ بردارید و همه پیامدهای منفی عدم تحرک را روی آن بنویسید.
2. 2 روی مزایای بلند مدت تمرکز کنید. شما در حال حاضر بر روی چیزی تمرکز می کنید که در حال حاضر به شما لذت می بخشد. بدیهی است ، این هیچ ربطی به اقداماتی برای رسیدن به هدفی ندارد که باعث ناراحتی بیشتر شما شود. در عوض ، بر مزایای بلندمدت آنها برای شما تمرکز کنید. اگر عمل کنید چه اتفاقی می افتد؟
   • روی همان تکه کاغذ ، عنوان "مزایا" را اضافه کنید. زیر آن همه مزایایی را که اعمال شما به شما می دهند بنویسید. به عنوان مثال ، ممکن است بگوید: "من کار جدیدی پیدا می کنم."
3. 3 چیزهای جدید یاد بگیر. اگر نمی توانید تصمیم بگیرید که چگونه می خواهید پیش بروید ، ممکن است بخواهید چیز جدیدی را امتحان کنید. برای برخی از کلاس ها ثبت نام کنید خواندن کتاب ها. یک سرگرمی جدید را امتحان کنید. بیرون آمدن از محدوده راحتی و یادگیری چیزهای جدید می تواند به شما کمک کند تا در مسیر زندگی پیشرفت بیشتری داشته باشید.
4. 4 یاد بگیرید که عدم قطعیت را تحمل کنید. اگر نمی توانید عدم قطعیت را تحمل کنید ، زمان زیادی را صرف شک و تردید کنید و سعی کنید از بلاتکلیفی اجتناب ناپذیری که در مقابل شما ایجاد می شود ، دور شوید. بهتر است فقط یاد بگیرید که عدم قطعیت را به عنوان بخشی از زندگی بپذیرید تا بتوانید انرژی خود را برای حرکت به سمت اهداف خود صرف کنید.
   • شروع به توجه به رفتار خود کنید ، که سعی می کنید عدم قطعیت را کاهش دهید. شاید شما عادت دارید نامه ها را برای دوستان خود دوبار بخوانید تا مطمئن شوید آنها کامل هستند یا فقط از کافه هایی دیدن می کنید که آنها را می شناسید و دوست دارید چون از برخورد با چیز جدیدی می ترسید که ممکن است دوست نداشته باشید. پس از توجه به این رفتارها ، لیستی از فعالیتهایی تهیه کنید که بیشترین نگرانی را برای اجتناب شما ایجاد می کند.
   • از حداقل پایان آزاردهنده شروع کنید ، روی توقف یا تغییر برخی اقدامات از لیست خود کار کنید. سعی کنید اجازه دهید شخص دیگری برای عصر برنامه ریزی کند ، یا نامه ای را بدون تصحیح مکرر اشتباهات برای دوست خود ارسال کنید.
   • وقتی می توانید رفتارهای غیر ضروری را کنار بگذارید ، چه احساسی دارید. ممکن است متوجه شوید که شما را مضطرب می کند یا هنوز مضطرب است. با این حال ، به احتمال زیاد متوجه خواهید شد که نتیجه ای که به دست می آورید به همان اندازه خوب است ، حتی اگر آنطور که دوست دارید هموار نباشد.
   • به کار خستگی ناپذیر بر روی رفتارهای خود ادامه دهید تا یاد بگیرید که عدم قطعیت ها را در زندگی خود تحمل کنید.

قسمت 3 از 4: مقابله با تعلل

1. 1 ابتدا با ساده ترین مرحله برای خودتان شروع کنید. هنگامی که کاری را که نمی خواهید انجام دهید ارزیابی می کنید ، ممکن است سخت به نظر برسد. با این حال ، سعی کنید کمترین قسمت ناخوشایند را از آن جدا کنید ، که راحت ترین کار ممکن است انجام شود. با اقدام ، سخت ترین مانع را از مسیر برداشته و علاوه بر این ، می توانید حسی را که هنگام انجام کار ایجاد می شود ، احساس کنید.
2. 2 خود را به عنوان یک کار تعلل کننده مطرح نکنید. اگر دائماً خود را به تعویق انداز بخوانید ، این کار را خواهید کرد. به عبارت دیگر ، اگر خودتان را اینگونه تعریف کنید ، در همان زمان خود را آماده می کنید تا مطابق آن عمل کنید. در عوض ، به خودتان بگویید: "من دوست دارم کارم را به موقع و بدون هیچ گونه تعلل انجام دهم."
3. 3 شروع به آگاهی از پیامدهای منفی به تعویق انداختن کارها کنید. به تعویق انداختن کار در کوتاه مدت خوب است ، اما لذت های بلند مدت را از بین می برد تا در لحظه به دست آورید. با این حال ، ارائه آثار منفی کوتاه مدت به تعویق انداختن می تواند انگیزه شما را برای اقدام حفظ کند. به عنوان مثال ، ممکن است به خودتان قول دهید که هر زمان که به هدف دویدن روزانه خود نرسیدید ، خود را از برنامه تلویزیونی که معمولاً عصرها تماشا می کنید محروم خواهید کرد.
4. 4 به خودفریبی توجه کنید. تعلل را می توان به طرق مختلف پنهان کرد. گاهی اوقات آن را با برخی فعالیتهای دیگر مخفی می کنید. اما اگر یاد بگیرید که از انجام اقدامات لازم اجتناب می کنید ، یاد بگیرید که چگونه با خود بحث کنید. برای مثال ، ممکن است به این فکر کنید که "بله ، من امروز دویدم ، اما خیلی خوب قدم زدم. و این کاملاً کافی است." به یاد داشته باشید که پیاده روی به شما در رسیدن به اهدافتان کمک نمی کند.
5. 5 سعی کنید رویکرد روانشناختی را نسبت به کار مورد نظر تغییر دهید. اغلب اوقات ، وقتی کار را به تعویق می اندازید ، خود را از نظر ذهنی متقاعد می کنید که وظیفه ای که انجام می دهید چقدر ناخوشایند است. با این حال ، اگر برعکس عمل کنید ، ممکن است تمایل بیشتری برای انجام کارها داشته باشید. به عنوان مثال ، ممکن است با خود بگویید: "این خیلی بد نیست. من حتی ممکن است آن را دوست داشته باشم."

قسمت 4 از 4: رهایی از کمال گرایی

1. 1 افکار خود را تغییر مسیر دهید کمال گرایی به این معناست که شما تلاش می کنید همه چیز را تا حد ممکن کامل کنید. مشکل این طرز تفکر این است که گاهی اوقات شما را از انجام کاری باز می دارد. اولین قدم این است که بفهمید کمال گرایی برای اعمال شما مضر است و سعی کنید طرز فکر خود را تغییر دهید.
   • با لیست تمام مواردی که کمال گرایی در گذشته به شما کمک کرده است ، شروع کنید. به عنوان مثال ، او می تواند به شما در کسب نمرات خوب کمک کند.
   • در مرحله بعد ، لیست کنید که چگونه عدم کمال گرایی می تواند به شما آسیب برساند. فکر کنید بدترین اتفاق ممکن است بیفتد؟ به عنوان مثال ، ممکن است از از دست دادن شغل خود بترسید. سعی کنید واقع بینی ترس های خود را آزمایش کنید ، به عنوان مثال ، به خود بگویید: "بعید است که من به دلیل یک نقص شغلم را از دست بدهم."
2. 2 دیگر یا هیچ فکر نکنید. کمال گرایی باعث می شود فکر کنید که اگر نمی توانید کاری را به طور کامل انجام دهید ، اصلاً ارزش انجام آن را ندارد. اگر فکر می کنید که اینگونه فکر می کنید ، از خود بپرسید که آیا به شما کمک می کند یا به شما آسیب می رساند.
   • برای مثال ، شما برای کودک خود در نمایشگاه مدرسه کلوچه می پزید. در عین حال ، شما سعی می کنید هر کوکی را کامل کنید ، اما در حدی شکست می خورید که می خواهید همه چیز را بردارید و در سطل زباله بیندازید. بس کن و فکر کن. آیا فرزند شما ترجیح می دهد شیرینی های کمتری با خود ببرد یا حتی دست خالی برود؟
3. 3 ارزش دستاوردها را کاهش دهید. به عبارت دیگر ، اگر عزت نفس شما بر اساس بازخوردهای خارجی و دستاوردهای شما باشد ، احتمالاً ناامید خواهید شد. در عوض ، عزت نفس داخلی باید توسعه یابد.
   • لیست دیگری برای خود تهیه کنید.این بار ، هر آنچه را که دوست دارید در مورد خود بنویسید ، مانند "مهربان بودن با حیوانات" یا "معاشرتی بودن".
   • برای اهمیت کمتر به موفقیت ، باید یاد بگیرید که خودتان را دوست داشته باشید. برای انجام این کار ، باید مراقب خود باشید ، یعنی کمتر از دیگران برای خود ارزش قائل نشوید. این بدان معناست که شما باید با خودتان با لحن مشابه با یک دوست صحبت کنید و نه با لحن منفی که گاهی اوقات استفاده می کنید. به عنوان مثال ، لازم نیست با خود بگویید: "اوه ، من امروز چقدر ترسناک هستم". شما باید یاد بگیرید که چیزهای مثبتی را در خود ببینید ، مانند گفتن: "اوه ، موهای من امروز خوب به نظر می رسند."
   • همچنین باید یاد بگیرید که خودتان را همانطور که هستید بپذیرید. بله ، شما دارای ویژگی های مثبت و منفی هستید ، اما همه مردم چنین هستند. شما باید بیاموزید که همه این ویژگی ها ترکیبات شما هستند و باید آنها را در خود دوست داشته باشید ، حتی اگر می خواهید بهتر شوید.